سلامی به استواری کوه و نرمی رود...
مسیر طولانی رو از بین صدای دلنواز آب و صدای دلنشین بلبل‌ها پشت سر گذاشتیم.
آب رودخونه در این قسمت کمه و ما هم به راحتی می‌تونیم از این مسیر عبور کنیم.
عمو به نظرم بیا از همین ارتفاع بپریم تو رودخونه
خیلی حال میده... نه؟
سریع باید عکس بگیریم و رد بشیم تا اون سنگه هوس نکرده بیاد پایین!
یه انرژی بگیریم...
تو این فضای رنگارنگ یه کم استراحت می‌کنیم.
و دوباره به حرکت ادامه میدیم...
جایی رسیدیم که شبیه تونله. اگه زیاد بارون بیاد، از اینجا دیگه نمیشه رد شد.
اینجا هوا یه‌کم سرده و رطوبت داره...
آبشار بزرگ چال مگس رو پشت سر من می‌بینید ...
ای ایران ای مرز پُرگهر... ای خاکت سر چشمه‌ی هنر...
ممنون که با من بودید.
دوستتون دارم
